Znajomość znaków drogowych to absolutny obowiązek każdego uczestnika ruchu, zwłaszcza kierowców. Określają one zasady poruszania się po drodze, informują o niebezpieczeństwach, a także pomagają w orientacji w terenie. Znaczenie oraz zakres obowiązywania wzorów znaków i sygnałów drogowych w Polsce określone jest w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury. Zawiera ono także szczegółowe uwarunkowania ich wykonania i stosowania w ruchu ulicznym, takie jak m.in. wymiar, widoczność, barwa, wielkość napisów, zastosowane czcionki, piktogramy, ramki, rodzaj folii ale również zasady umieszczania na drodze. Pokrótce je omówimy.
Wzory znaków i sygnałów drogowych w Polsce – warunki techniczne
Rozporządzenie w sprawie znaków i sygnałów drogowych w Polsce określa szczegółowe warunki techniczne ich projektowania. Znaki drogowe w ruchu ulicznym muszą charakteryzować się określonymi parametrami.
- Wielkość – stosuje się pięć grup wielkości znaków: wielkie (W), duże (D), średnie (S), małe (M) oraz mini (MI).
- Widoczność – aby umożliwić kierującemu dostrzeżenie znaku, odczytanie go oraz szybką reakcję, do wykonania lic stosuje się materiały odblaskowe w odpowiednich kolorach.
- Liternictwo – napisy stosowane na wzorach znaków i sygnałów drogowych w Polsce muszą być wykonane odpowiedniej wielkości literami i cyframi. Wszystko zależy od rodzaju znaku. Na ogół napisy sporządza się małymi znakami alfabetycznymi. Natomiast rozpoczynając nazwę miejscowości, stosuje się duże litery. W przypadku długich nazw dopuszcza się wykorzystanie skrótów.
Wzory znaków i sygnałów drogowych w Polsce – sposób umieszczania
Ze względu na to, że w Polsce obowiązuje ruch prawostronny, znaki i sygnały drogowe umieszcza się zazwyczaj po prawej stronie jezdni. Bardzo często znaki znajdują się również nad drogą, w zależności od tego, czy dotyczą one konkretnego, czy też wszystkich pasów ruchu. Istnieją wyjątkowe sytuacje, w których mogą zostać również ustawione po lewej stronie drogi. Rozporządzenie dotyczące wzorów znaków i sygnałów drogowych w Polsce określa także sposób ich montażu.
Rozmieszczenie znaków na drodze również nie jest przypadkowe. Pomiędzy nimi muszą zostać zachowane odpowiednie odległości.
- 50 m na drogach, na których dopuszczalna prędkość wynosi powyżej 90 km/h;
- 20 m na drogach, na których dopuszczalna prędkość wynosi powyżej 60 km/h;
- 10 m na pozostałych drogach.
Odległość znaku od jezdni mierzy się w poziomie. Ogólne zasady określają, że liczy się ją od krawędzi jezdni do krawędzi tarczy znaku drogowego. Nie powinna ona wynosić mniej niż 0,5 m. W terenie zabudowanym dopuszcza się 0,5 m do 2 m Jeżeli ukształtowanie terenu na to nie pozwala, stosuje się wyjątki. Coraz częściej budujemy szerokie chodniki i ścieżki rowerowe i wtedy stosujemy wysięgniki. Pamiętajmy jednak, żeby zachować skrajnię pionową 2,5m. Znak nie może też stanowić przeszkody dla innych uczestników ruchu. Znaki w poboczu wzdłuż jezdni montowane są na wysokości 2m do dolnej krawędzi znaku, a jeśli jest chodnik to 2,20 m. Nie bez znaczenia jest też kolejność i sposób umieszczania znaków jeden nad drugim.
Klejny i bardzo ważny aspekt to w jakiej odległości od miejsca, którego dotyczy dany znak należy go umieścić. Jest to temat na tyle rozbudowany, zasady dotyczą każdego znaku z osobna, dlatego odsyłam do zapoznania się z Instrukcja Drogową dostępną do pobrania na naszej stronie -
SZCZEGÓŁOWE WARUNKI TECHNICZNE DLA ZNAKÓW I SYGNAŁÓW DROGOWYCH ORAZ URZĄDZEŃ BEZPIECZEŃSTWA RUCHU DROGOWEGO I WARUNKI ICH UMIESZCZANIA NA DROGACH Załączniki nr 1 – 4 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach.